 |
| source: http://ravey.net/images/pharmacy.jpg |
Przechodzę właśnie najgorsze przeziębienie od chyba dwóch lat, a na pewno od czasów ciąży. Jako, że nadal nie mogę przyjmować zbyt wielu leków, ratuję się imbirem, miodem, cytryną, czosnkiem i dawkami paracetamolu. Postanowiłam z tej okazji opisać nasze doświadczenia z maltańską służbą zdrowia.
Prywatny szpital
Jak dotąd mieliśmy tu styczność z lekarzami 4 razy. Oczywiście, to młodzież tak podbija statystyki - synek był 3 razy i mąż raz. Szymon skorzystał z wizyty w prywatnej przychodni przyszpitalnej, Jest to bardzo wygodny system - wcześniej można przez Internet wypełnić formularz, opisać objawy, które nas niepokoją i zostaje się od razu skierowanym do właściwego specjalisty, nie ma potrzeby umawiać się na dwie wizyty, tylko po to, aby dostać skierowanie. Szpital był bardzo ładny, nowoczesny, zadbany. Na wizytę oczekuje się we wspólnej poczekalni, recepcjoniści przez megafon wyczytują kolejne nazwiska i kierują do właściwych gabinetów. Naszego nazwiska co prawda nikt nie odważył się odczytać, a imię zostało przekręcone, ale po kilku latach pracy z obcokrajowcami Szymon zna już chyba wszystkie możliwe wariacje swojego imienia. Jedynym minusem takiej opieki medycznej jest cena. Za wizytę zapłaciliśmy 55 euro, a dodatkowe badanie, które zostało zasugerowane mężowi (wcale nie jakieś skomplikowane!), kosztuje od 800 do 1200 euro! (zdecydowaliśmy, że jednak wykonamy je w Polsce).
Opieka z apteki
Ciekawą i wykorzystywaną przez nas opcją kontaktu z lekarzami są dyżury w aptece. W chyba każdej aptece w godzinach porannych i popołudniowych przyjmują tzw. Family Doctors, a także dodatkowo lekarze różnych specjalizacji. W tej najbliżej naszego domu można się umówić do ginekologa, podologa, psychiatry i fizjoterapeuty. Do wyboru, do koloru :) Do specjalistów obowiązują zapisy telefoniczne, natomiast na wizytę u lekarza rodzinnego wystarczy po prostu przyjść i obowiązuje zasada 'kto pierwszy, ten lepszy'. Koszt to 10 euro, lekarz może wypisać receptę albo dać skierowanie do specjalisty. Raz zostaliśmy w taki sposób skierowani w sprawie synka do szpitala dermatologicznego we Florianie
Szpital dermatologiczny
Tym razem był to państwowy szpital, co dało się od razu zauważyć. Bardziej niż klinikę Medicover, przypominał Szpital Bródnowski czy każdą inną, niedoinwestowaną placówkę w Polsce. Po wejściu od razu udaliśmy się zarejestrować 'w okienku', gdzie bez zbędnych uprzejmości zabrano nam skierowanie i kazano oczekiwać w poczekalni. Nie takiej ładnej, jak ta poprzednia, a dodatkowo z głośno nastawionym telewizorem, więc zamiast w niej siedzieć ze śpiącym dzieckiem, chodziłam wzdłuż korytarza i odkryłam na przykład... ołtarzyk z Maryją i świętymi obrazkami w rogu. Jesteśmy już przyzwyczajeni do motywów religijnych wszędzie, ale ten widok w szpitalu lekko mnie zdziwił. Czekaliśmy może z 15 minut, a potem wydarzenia potoczyły się już szybko. Najpierw zostaliśmy poprowadzeni do skrzydła administracyjnego, gdzie na podstawie paszportu i karty EKUZ, syn dostał maltański numer ubezpieczenia,potem prawie od razu przekierowano nas do skrzydła z gabinetami lekarskimi, a lekarz wywołał nas dosłownie w ciągu 5 minut. Wydaje nam się, że to nie był zwykły tryb i raczej fakt, że byliśmy z bardzo młodym pacjentem, który dodatkowo zaraz po obudzeniu zaczął roztaczać swój urok osobisty, sprawił, że przeszliśmy przyspieszoną ścieżkę. Łącznie z wizytą u lekarza, całość trwała godzinę. Sama wizyta była bardzo rzeczowa, lekarz wyjaśnił nam skąd się wzięły kłopoty synka, wydrukował nam kilka stron przydatnych informacji po angielsku, żebyśmy nie grzebali po Internecie i nie czytali głupot, dał zalecenia na kartce - i już. Tym razem nie płaciliśmy nic, bo ze względu na wyrobiony już numer ubezpieczenia, wizyta była 'na NFZ',
Więcej doświadczeń ze służbą zdrowia nie mieliśmy, czego wcale nie żałuję i mam nadzieję, że nie będę miała już czego opisywać w tym zakresie.
POLUB FANPAGE TAM, GDZIE CIEPŁO: